วิธีทำวันนี้ไม่ยอมหมดหวัง

ไม่ยอมหมดหวัง

Thailand

เสียงแมลงร้องระงมในคืนนี้บางสิ่งอยู่ในใจในคือเหงา กลัวฝันร้าย กลัวใจตัวเองที่ไม่มีความมั่นคง เหมือนนกไร้รังที่ไร้ที่เกาะต้นไม้ไร้ใบ ทำไมบางครั้งความจริงที่เจอแสนเจ็บปวดรวดร้าวไม่อาจจะเอ่ยได้เติบโตท่ามกลางความเหนื่อย ต่อสู้ เพื่ออยู่รอด แม้หน้ายิ้มเสียงหัวเราะของข้าพเจ้าจะก้องดังเมื่อเจอใครแต่ในใจใช่จะยิ้มหัวข้าพเจ้าจะได้อย่างที่เห็น แม้จะเสียความรู้สึกที่ไม่มีวันหวนกลับ แต่จะพยายามลุกอีกครั้ง ครั้งที่ร้อย ครั้งที่พัน

วิธี ทำวันนี้ไม่ยอมหมดหวัง

ลุกขึ้นอีกหลายหน ล้มแล้ว ลุกแล้วล้ม แต่ต้องทน ทางข้างหน้ามีทั้งสุขและทุกข์ระคนมีอยู่ในความเป็นจริงไร้รังนอน ไร้เพื่อน ไร้ความรัก ไร้ความคิดที่ทำร้ายใจตัวเองในวันนี้ มองใบหน้าในกระจกยิ้มให้ มองอย่างนั้นเพื่อจะบอกคนในเงาว่าอย่าร้องให้ อย่าเสียใจ อย่าท้อแท้ อย่าหมดหวัง อย่าหมดกำลังใจ อย่าทำร้ายตัวเอง ไปลอยกระทงเสียหมดทุกข์ หมดโศกเสียที

วาเลนเทียม

วาเลนเทียม

วันแห่งรักท่ามกลางช่อดอกกุหลาบ ของขวัญ วันบอกรัก ความเงียบเหงา ว้าเหว่  ใบไม้ร่วงระเรี่ยพื้น วันแห่งน้ำตา วันแห่งทุกข์ วันแห่งรอยยิ้ม กว่าจะก้าวข้ามความผิดหวังในรักหลายครั้งในช่วงชีวิต 

แม่น้ำตาปี 

กวี  สันติภาพ...blogger

กว่าจะข้ามความรู้สึกผิดที่ทำร้ายคนที่ข้าพเจ้ารักมาหลายหน กว่าจะลืม ลืมความเศร้าความทุกข์ระทม กุหลาบแดง กุหลาบขาว กุหลาบแห้งในแจกันลายกุหลาบร่วงหล่นคงเหลือก้าน ลืมความรักความฝันเมื่อวันวาน เป็นบทรักบทเรียนคอยสอนให้ข้าพเจ้าเข้มแข็งและรอรักจริงสักวัน 

บางครั้ง

บางครั้ง

บางครั้งการที่ข้าพเจ้าเหนื่อยมีข้อดีเพราะทำให้ข้าพเจ้ารู้ว่าข้าพเจ้าทำดีที่สุด 

บางครั้งเมื่อข้าพเจ้าทุกข์ก็มีข้อดีทำให้ข้าพเจ้ารู้ว่าเมื่อมีทุกข์เดี๋ยวต้องมีสุข 

พิพิธภัณฑ๋ สวยงามมากๆ

กวี สันติภาพ

บางครั้งในเวลาที่ข้าพเจ้าท้อแท้ก็มีข้อดีทำให้ข้าพเจ้ารู้ว่า

ข้าพเจ้ายังมีร่างกายและจิตใจ 

บางครั้งในเวลาที่ข้าพเจ้าร้องก็มีข้อดีทำให้

ข้าพเจ้าได้ล้างสิ่งสกปรกออกมา

บางครั้งในวันที่ข้าพเจ้าไม่ใครเข้ามาก็มีข้อดีที่ทำให้

ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ความคิดตัวเอง

บางครั้งในวันที่ข้าพเจ้าพยายามทำบ้างสิ่งแต่ทุกคนมองว่าไม่ดี

แต่มันก็ดีตรงที่ข้าพเจ้าได้รู้จุดบกพร่องนั้น

บ้างครั้งในวันที่ข้าพเจ้านอนไม่หลับทำให้ข้าพเจ้ารู้ว่าการได้ลืมตาในเวลากลางคืนนั้นทำให้ข้าพเจ้าได้รู้จักความสงบ

บางครั้งในวันที่มีคนดูถูกก็มีข้อดีที่อย่างน้อยคนพวกนั้น

เฝ้ามองข้าพเจ้าตลอดเวลา

บางครั้งในวันที่ข้าพเจ้าได้ยินเสียงคนนินทาก็มีข้อดี

ตรงที่ข้าพเจ้าได้รู้จิตใจของคนที่ต่อหน้าดีกับข้าพเจ้าแต่ลับหลังคิดร้ายเสมอ

หน้าที่ ชีวิต เสียงร้อง

กิจกรรมง่ายๆ เพื่อเด็กๆ มันคือหน้าที่

หน้าที่ ชีวิต เสียงร้อง

ตื่นขึ้นเกือบเจ็ดโมงเช้า บิดขี้เกียจอย่างหาวนอน

เมื่อขึ้นถึงบางอย่าง คิดถึงงานที่รออยู่

สะบัดผ้าห่มลุกเร็วรี่ แต่งตัวอาบน้ำกลิ่นกาแฟแก้วเดิม

แต่รสชาติจืดจางเร่งๆ รีบๆ กาแฟลวกปาก

ข่าวยามเช้าก็น่าฟัง อยากอยู่ดูให้จบ บิดๆ

ปาดหน้าหลังรถวิ่งสองข้างทาง เสียงเด็กๆร้องทักเซ็งแซ่

เสียงเพลงตามสาย เสียงบางคนก่นด่าเสียมากมาย

มาก็ไม่สายเขาด่าใคร ผ่านไปสักสิบนาทีเสียงด่านั้นก็ไม่หาย

ข้าพเจ้าทำหน้าที่สุดกำลัง เอ... ด่ากันทำไมเสียงฤกษ์ในการทำงาน

กวี สันติภาพ

ทางสายชีวิต

 +Google +Google Maps +Write a Writing 

ทางสายชีวิต

การเดินทางสายชีวิตไม่มีที่สิ้นสุด บางครั้งเส้น

ทางที่ข้าพเจ้าเดินอาจจะไม่สวยงามแต่ข้าพเจ้ายังเลือกที่จะเดินทางต่อไป ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีทางแยกขรุขระขวากหนามมากมายแค่ไหน 

พระจันทร์คืนนั้น มันน่าเศร้า

กวี สันติภาพ

เดินต่อไปจะมืดมนหรือมีแสงสว่างไม่มีทั้งพระอาทิตย์และพระจันทร์ เส้นทางสายชีวิตที่ยังทอดยาวไปข้างหน้า บนท้องฟ้าที่ยังมีเมฆขาวลอยละล่อง สายลมที่พัดต้องผิวกายเหน็บหนาวจับใจ บนทางเดินที่มิตรภาพริบหรี่อาจจะมีบ้างแต่น้อยนิด หลายเวลา สายน้ำ สายลม ผ่าน ทุกห้วงความรู้สึกจะไหลผ่านตามกาลเวลา

ความเสียใจ

ความเสียใจ

เมื่อความสุขกำลังผ่านไปความทุกข์ใจเข้ามาแทรกแซง 

เมื่อทุ่มเทกับบางสิ่งแต่ผลแห่งความเป็นจริงมันแสนเจ็บปวด 

เมื่อดอกไม้ผลิใบ

เมื่อเสียใจกับสิ่งที่ไม่ได้ทำกำลังใจก็จะถดถอย 

เมื่อมองเห็นสิ่งข้าพเจ้ารักแต่สิ่งที่รักนั้นทำให้มีน้ำตา

เมื่อได้ยินเพียงคำพูดแต่คำพูดนั้นทุกข์ใจมากมาย 

เมื่อข้าพเจ้าได้ผ่านทุกอย่างข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะเจ็บป่วย

ดีใจ เสียใจ

เมื่อข้าพเจ้าผ่านมันไปได้แล้วข้าพเจ้าจะไม่ย้อนเดินกลับไปยังเส้นทางเดิม

เมื่อเวลาผ่านไปสิ่งที่ข้าพเจ้าทำเป็นเพียงภาพลวงตา

ความจริง

ความจริง

การจากไปของใครบางคน คือการจากลา จากการรอคอย

การได้รู้ความจริงไม่เจ็บปวดเท่า

การที่ถูกหลอกมานานนับสิบปี

การกระทำที่ผ่านมา ไม่เท่ากับการบอกลาแค่หนึ่งนาที

การร้องไห้ให้กับความทุกข์ ไม่ใช่ทางออกของทุกสิ่ง

การได้อยู่คนเดียวยังดีเสียกว่าคิดว่าจะได้อยู่กับอีกคน

น้ำตกทุ่งกระทิง

การที่รับรู้ถึงความเหนื่อย ย่อมทำให้ข้าพเจ้านอนหลับแต่ตื่นขึ้นมา

เข้มแข็งอีกครั้ง การเจอกับอุปสรรคมากมายในชีวิต ทำให้ข้าพเจ้าได้

เรียนรู้ที่จะมีลมหายใจ การที่ได้มีชีวิต ก็ยังดีกว่าหลายคนที่กำลังคิด

สั้นทำลายชีวิต การสู้จนสุดกำลังแล้วแพ้ก็ยังดีกว่าไม่ได้สู้อะไรเลย

กวี สันติภาพ

คนในฝัน

คนในฝัน

ที่บึกฉวาก สุพรรณบุรี

กวี  สันติภาพ

คนในความฝันไม่ใช่คนที่อยู่กับข้าพเจ้าในความเป็นจริง 

คนที่อยู่ในความจริงไม่ใช่คนในอุดมคติ 

คนที่อยู่เคียงข้างไม่ใช่คนที่ข้าพเจ้านึกถึง

คนที่ข้าพเจ้านึกถึงไม่ใช่คนที่คอยจับมือ

คนที่เฝ้ามองไม่ใช่คนที่อยากรู้จัก 

คนที่ข้าพเจ้ารู้จักไม่ใช่คนที่ข้าพเจ้ารัก

คนที่ข้าพเจ้าอยากรักไม่ใช่คนที่รักข้าพเจ้า

คนที่ข้าพเจ้ารักไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะรัก

บางสิ่ง

วันนี้ได้เรียนรู้ว่าบางสิ่งที่เราหวังไว้แม้ไม่มีวันเป็นจริงแต่เราก็มีความ

สุขกับความหวังนั้น บางอย่างเราไม่เคยหวังว่ามันจะเกิดแต่เราได้เจอ

มัน เราก็อาจหาความสุขนั้นได้เช่นกัน การบอกสิ่งที่เราคิดหรือสิ่งที่

เรากำลังแสดงมันอาจจะเป็นจริงหรือตรงกันข้าม แต่เราก็เลือกทำ

เลือกปฏิบัติมันและต้องพร้อมยอมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดมาคงไม่มีใคร

อยากผิดพลาดและคงไม่มีใครอยากเจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ก็ยอมรับสิ่ง

เกิดนั้นให้ได้เพราะยังเป็นคน เป็นมนุษย์ที่มีลมหายใจอยู่

มุมหนึ่งของเกาะเต่า

กวั  สันติภาพ

ความฝัน สัญญา หน้ากาก

ความฝัน สัญญา หน้ากาก

เวลาสงัด เสียงจักจั่นร้องระงมไปทั่วบริเวณข้าพเจ้าตื่นขึ้นมาเพราะฝันร้าย มาปลุกฝันถึงใครสักคนที่เคยกอดไว้  ฝันถึงใครคนนั้นที่เคยสัญญาว่าจะอยู่ข้างๆ กันตลอดไปไม่ว่าจะเจอสิ่งใด ร้ายหรือดีเข้ามาในชีวิต เมื่อคว้าไปเจอเพียงหมอนข้างและตุ๊กตา 1 ตัว ข้าพเจ้าสะอื้นไห้เพียงลำพัง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ไม่จำเป็นแล้วนาฬิกาเอ๋ย ข้าพเจ้าตื่นเองได้ แต่ข้าพเจ้าไม่ลุกจากที่นอนเพราะความหนาวจากนอกหน้าต่าง เพราะความอบอุ่นจากผ้าห่ม เพราะความสดชื่นจากต้นไม้และเสียงเพลงยามเช้าของวิทยุจากคนข้างบ้าน 

ระหว่างนั่งเรือออกจากเกาะนางยวน

ข้าพเจ้าลุกขึ้นเช็ดน้ำตายังนึกถึงฝัน ยังไม่ลืม ไม่เลือนจากความรู้สึก กลิ่นหอมของกาแฟในแก้วเซรามิค กลิ่นหอมของแผ่นดินปกคลุมด้วยยอดหญ้าและหยาดน้ำค้าง ข้าพเจ้าเจอคนนั้น เจอผู้คนร่วมสังคม ร่วมงาน ต่างยิ้ม ต่างหัวเราะข้าพเจ้า บ้างขมขื่น บ้างสดใส บ้างกลบเกลื่อน ใครกันที่สวดมนต์ในยามเช้าต่อเบื้องหน้าพระพุทธรูป ใครบ้างที่ตั้งปฏิญาณว่าจะพูดจริงๆ ตลอดทั้งวันใครกันที่จะยึดถือความยุติธรรม  ข้าพเจ้าหยิบหน้ากากมาสวม ข้าพเจ้าหยิบหมวกผ้าคลุมมาปกปิด ความหนาวจากลมที่กำลังพัดเอื่อยๆ มองหันไปมา เพื่อนข้าพเจ้าอยู่ตรงนั้น ข้าพเจ้าวิ่งไปหาเขา ข้าพเจ้ากำลังใส่หน้ากากให้กัน ทุกคน

กวี  สันติภาพ

การเรียนรู้ไม่สิ้นสุด

บางครั้งการที่เด็กๆ ได้เรียนรู้ด้วยตัวเองมันจะช่วยให้นักเรียนแก้ปัญหาได้

การเรียนไม่ใช่แต่เฉพาะในหนังสือเท่านั้นแต่มันคือหลายๆ สิ่งรอบตัว รู้จักแก้ปัญหา

การเรียนคือการเรียนรู้เชื่อว่าหากห้องเรียนทุกๆ ห้องปล่อยให้เด็กมีความอิสระในการเรียนรู้

โดยมีครูดูแลความปลอดภัยอนาคตเราอาจจะมีนักประดิษฐ์ที่เก่ง นักการเมืองที่มีคุณธรรม

และมีประชากรที่ดีแน่นอน

จาก   ...กวี  สันติภาพ



การเดินทาง

เวลาพลบค่ำริมแม่น้ำตาปี

การเดินทาง

วันหนึ่งบนเส้นทางที่ไม่รู้ว่าทำเพื่อใคร

ตัวข้าพเจ้าเองกำลังวิ่งบ้าง

เดินบ้างโดยที่ไม่มีศาลาริมทางคอยพักใจ

ข้าพเจ้าเจอรถยนต์ เจอผู้คนมากมายเดินผ่านไปมา 

บางคนก็หยุดตรงหน้า

ข้างๆ หันมา ยิ้ม มอง ด่า ว่า ชมเชย 

ข้าพเจ้าเหนื่อยแล้วนั่งบนถนนรถคันใหญ่

ตรงหน้าแล่นเข้ามาชน

ข้าพเจ้าเจ็บปวด ร้องไห้ บาดแผลทั่วตัวมีคนมาพยุงอุ้ม

ประคอง เช็ดน้ำตา เมื่อลุกขึ้นยืนได้ข้าพเจ้าก็เดินต่อไป 

ข้าพเจ้าไม่เจอคนที่เคยช่วยเหลือ

ข้าพเจ้าเดินไปเรื่อยๆ เจอฝน

เจอแดด เจอลม เจอพายุ แต่ข้าพเจ้ายังต้องเดินไป

From...กวี  สันติภาพ