 |
| เวลาพลบค่ำริมแม่น้ำตาปี |
การเดินทาง
วันหนึ่งบนเส้นทางที่ไม่รู้ว่าทำเพื่อใคร
ตัวข้าพเจ้าเองกำลังวิ่งบ้าง
เดินบ้างโดยที่ไม่มีศาลาริมทางคอยพักใจ
ข้าพเจ้าเจอรถยนต์
เจอผู้คนมากมายเดินผ่านไปมา
บางคนก็หยุดตรงหน้า
ข้างๆ
หันมา ยิ้ม มอง ด่า ว่า ชมเชย
ข้าพเจ้าเหนื่อยแล้วนั่งบนถนนรถคันใหญ่
ตรงหน้าแล่นเข้ามาชน
ข้าพเจ้าเจ็บปวด
ร้องไห้ บาดแผลทั่วตัวมีคนมาพยุงอุ้ม
ประคอง
เช็ดน้ำตา เมื่อลุกขึ้นยืนได้ข้าพเจ้าก็เดินต่อไป
ข้าพเจ้าไม่เจอคนที่เคยช่วยเหลือ
ข้าพเจ้าเดินไปเรื่อยๆ
เจอฝน
เจอแดด เจอลม เจอพายุ แต่ข้าพเจ้ายังต้องเดินไป
From...กวี สันติภาพ
From...กวี สันติภาพ
