หน้าที่ ชีวิต เสียงร้อง

กิจกรรมง่ายๆ เพื่อเด็กๆ มันคือหน้าที่

หน้าที่ ชีวิต เสียงร้อง

ตื่นขึ้นเกือบเจ็ดโมงเช้า บิดขี้เกียจอย่างหาวนอน

เมื่อขึ้นถึงบางอย่าง คิดถึงงานที่รออยู่

สะบัดผ้าห่มลุกเร็วรี่ แต่งตัวอาบน้ำกลิ่นกาแฟแก้วเดิม

แต่รสชาติจืดจางเร่งๆ รีบๆ กาแฟลวกปาก

ข่าวยามเช้าก็น่าฟัง อยากอยู่ดูให้จบ บิดๆ

ปาดหน้าหลังรถวิ่งสองข้างทาง เสียงเด็กๆร้องทักเซ็งแซ่

เสียงเพลงตามสาย เสียงบางคนก่นด่าเสียมากมาย

มาก็ไม่สายเขาด่าใคร ผ่านไปสักสิบนาทีเสียงด่านั้นก็ไม่หาย

ข้าพเจ้าทำหน้าที่สุดกำลัง เอ... ด่ากันทำไมเสียงฤกษ์ในการทำงาน

กวี สันติภาพ

ความจริง

ความจริง

การจากไปของใครบางคน คือการจากลา จากการรอคอย

การได้รู้ความจริงไม่เจ็บปวดเท่า

การที่ถูกหลอกมานานนับสิบปี

การกระทำที่ผ่านมา ไม่เท่ากับการบอกลาแค่หนึ่งนาที

การร้องไห้ให้กับความทุกข์ ไม่ใช่ทางออกของทุกสิ่ง

การได้อยู่คนเดียวยังดีเสียกว่าคิดว่าจะได้อยู่กับอีกคน

น้ำตกทุ่งกระทิง

การที่รับรู้ถึงความเหนื่อย ย่อมทำให้ข้าพเจ้านอนหลับแต่ตื่นขึ้นมา

เข้มแข็งอีกครั้ง การเจอกับอุปสรรคมากมายในชีวิต ทำให้ข้าพเจ้าได้

เรียนรู้ที่จะมีลมหายใจ การที่ได้มีชีวิต ก็ยังดีกว่าหลายคนที่กำลังคิด

สั้นทำลายชีวิต การสู้จนสุดกำลังแล้วแพ้ก็ยังดีกว่าไม่ได้สู้อะไรเลย

กวี สันติภาพ

บางสิ่ง

วันนี้ได้เรียนรู้ว่าบางสิ่งที่เราหวังไว้แม้ไม่มีวันเป็นจริงแต่เราก็มีความ

สุขกับความหวังนั้น บางอย่างเราไม่เคยหวังว่ามันจะเกิดแต่เราได้เจอ

มัน เราก็อาจหาความสุขนั้นได้เช่นกัน การบอกสิ่งที่เราคิดหรือสิ่งที่

เรากำลังแสดงมันอาจจะเป็นจริงหรือตรงกันข้าม แต่เราก็เลือกทำ

เลือกปฏิบัติมันและต้องพร้อมยอมรับสิ่งที่กำลังจะเกิดมาคงไม่มีใคร

อยากผิดพลาดและคงไม่มีใครอยากเจ็บซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ก็ยอมรับสิ่ง

เกิดนั้นให้ได้เพราะยังเป็นคน เป็นมนุษย์ที่มีลมหายใจอยู่

มุมหนึ่งของเกาะเต่า

กวั  สันติภาพ

การเดินทาง

เวลาพลบค่ำริมแม่น้ำตาปี

การเดินทาง

วันหนึ่งบนเส้นทางที่ไม่รู้ว่าทำเพื่อใคร

ตัวข้าพเจ้าเองกำลังวิ่งบ้าง

เดินบ้างโดยที่ไม่มีศาลาริมทางคอยพักใจ

ข้าพเจ้าเจอรถยนต์ เจอผู้คนมากมายเดินผ่านไปมา 

บางคนก็หยุดตรงหน้า

ข้างๆ หันมา ยิ้ม มอง ด่า ว่า ชมเชย 

ข้าพเจ้าเหนื่อยแล้วนั่งบนถนนรถคันใหญ่

ตรงหน้าแล่นเข้ามาชน

ข้าพเจ้าเจ็บปวด ร้องไห้ บาดแผลทั่วตัวมีคนมาพยุงอุ้ม

ประคอง เช็ดน้ำตา เมื่อลุกขึ้นยืนได้ข้าพเจ้าก็เดินต่อไป 

ข้าพเจ้าไม่เจอคนที่เคยช่วยเหลือ

ข้าพเจ้าเดินไปเรื่อยๆ เจอฝน

เจอแดด เจอลม เจอพายุ แต่ข้าพเจ้ายังต้องเดินไป

From...กวี  สันติภาพ