รวมเรื่องสั้นจันทร์เอ๊ย...จันทร์เจ้า

บัลลังก์รักคามาลเล่ม1

วิธีทำวันนี้ไม่ยอมหมดหวัง

ไม่ยอมหมดหวัง

Thailand

เสียงแมลงร้องระงมในคืนนี้บางสิ่งอยู่ในใจในคือเหงา กลัวฝันร้าย กลัวใจตัวเองที่ไม่มีความมั่นคง เหมือนนกไร้รังที่ไร้ที่เกาะต้นไม้ไร้ใบ ทำไมบางครั้งความจริงที่เจอแสนเจ็บปวดรวดร้าวไม่อาจจะเอ่ยได้เติบโตท่ามกลางความเหนื่อย ต่อสู้ เพื่ออยู่รอด แม้หน้ายิ้มเสียงหัวเราะของข้าพเจ้าจะก้องดังเมื่อเจอใครแต่ในใจใช่จะยิ้มหัวข้าพเจ้าจะได้อย่างที่เห็น แม้จะเสียความรู้สึกที่ไม่มีวันหวนกลับ แต่จะพยายามลุกอีกครั้ง ครั้งที่ร้อย ครั้งที่พัน

วิธี ทำวันนี้ไม่ยอมหมดหวัง

ลุกขึ้นอีกหลายหน ล้มแล้ว ลุกแล้วล้ม แต่ต้องทน ทางข้างหน้ามีทั้งสุขและทุกข์ระคนมีอยู่ในความเป็นจริงไร้รังนอน ไร้เพื่อน ไร้ความรัก ไร้ความคิดที่ทำร้ายใจตัวเองในวันนี้ มองใบหน้าในกระจกยิ้มให้ มองอย่างนั้นเพื่อจะบอกคนในเงาว่าอย่าร้องให้ อย่าเสียใจ อย่าท้อแท้ อย่าหมดหวัง อย่าหมดกำลังใจ อย่าทำร้ายตัวเอง ไปลอยกระทงเสียหมดทุกข์ หมดโศกเสียที

วาเลนเทียม

วาเลนเทียม

วันแห่งรักท่ามกลางช่อดอกกุหลาบ ของขวัญ วันบอกรัก ความเงียบเหงา ว้าเหว่  ใบไม้ร่วงระเรี่ยพื้น วันแห่งน้ำตา วันแห่งทุกข์ วันแห่งรอยยิ้ม กว่าจะก้าวข้ามความผิดหวังในรักหลายครั้งในช่วงชีวิต 

แม่น้ำตาปี 

กวี  สันติภาพ...blogger

กว่าจะข้ามความรู้สึกผิดที่ทำร้ายคนที่ข้าพเจ้ารักมาหลายหน กว่าจะลืม ลืมความเศร้าความทุกข์ระทม กุหลาบแดง กุหลาบขาว กุหลาบแห้งในแจกันลายกุหลาบร่วงหล่นคงเหลือก้าน ลืมความรักความฝันเมื่อวันวาน เป็นบทรักบทเรียนคอยสอนให้ข้าพเจ้าเข้มแข็งและรอรักจริงสักวัน 

ทางสายชีวิต

 +Google +Google Maps +Write a Writing 

ทางสายชีวิต

การเดินทางสายชีวิตไม่มีที่สิ้นสุด บางครั้งเส้น

ทางที่ข้าพเจ้าเดินอาจจะไม่สวยงามแต่ข้าพเจ้ายังเลือกที่จะเดินทางต่อไป ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะมีทางแยกขรุขระขวากหนามมากมายแค่ไหน 

พระจันทร์คืนนั้น มันน่าเศร้า

กวี สันติภาพ

เดินต่อไปจะมืดมนหรือมีแสงสว่างไม่มีทั้งพระอาทิตย์และพระจันทร์ เส้นทางสายชีวิตที่ยังทอดยาวไปข้างหน้า บนท้องฟ้าที่ยังมีเมฆขาวลอยละล่อง สายลมที่พัดต้องผิวกายเหน็บหนาวจับใจ บนทางเดินที่มิตรภาพริบหรี่อาจจะมีบ้างแต่น้อยนิด หลายเวลา สายน้ำ สายลม ผ่าน ทุกห้วงความรู้สึกจะไหลผ่านตามกาลเวลา

ความเสียใจ

ความเสียใจ

เมื่อความสุขกำลังผ่านไปความทุกข์ใจเข้ามาแทรกแซง 

เมื่อทุ่มเทกับบางสิ่งแต่ผลแห่งความเป็นจริงมันแสนเจ็บปวด 

เมื่อดอกไม้ผลิใบ

เมื่อเสียใจกับสิ่งที่ไม่ได้ทำกำลังใจก็จะถดถอย 

เมื่อมองเห็นสิ่งข้าพเจ้ารักแต่สิ่งที่รักนั้นทำให้มีน้ำตา

เมื่อได้ยินเพียงคำพูดแต่คำพูดนั้นทุกข์ใจมากมาย 

เมื่อข้าพเจ้าได้ผ่านทุกอย่างข้าพเจ้าได้เรียนรู้ที่จะเจ็บป่วย

ดีใจ เสียใจ

เมื่อข้าพเจ้าผ่านมันไปได้แล้วข้าพเจ้าจะไม่ย้อนเดินกลับไปยังเส้นทางเดิม

เมื่อเวลาผ่านไปสิ่งที่ข้าพเจ้าทำเป็นเพียงภาพลวงตา