The pursuil
of happyness
ข้าพเจ้าได้ดูหนังเรื่องหนึ่งยิ่งดูหลายครั้งก็ยิ่งซาบซึ้งความหวัง
ความต้องการที่ข้าพเจ้าเองพยายามไล่ตาม
ตัวละครหลักคือพ่อที่พยายามทำงานเพื่อที่จะให้ลูกมีความสุขยิ่งปัญหาถาโถมเข้ามามากมายเท่าไร
สิ่งหนึ่งที่ตัวละครในเรื่องนี้มีคือจุดมุ่งหมายที่ไม่ได้ยิ่งใหญ่นักที่เขาเรียกมันว่าความสุข
เพียงแค่การกระทำที่เขาพยายามเพื่อให้ได้อาจจะไม่ยิ่งใหญ่ในสายตาของคนทั่วไปแต่ผลที่ได้รับมีตัวเขาเท่านั้นที่ยินดีกับมัน
ยินดีที่ตัวเองได้พยายามเพื่อใครบางคน เพื่อคนที่มีค่ามากที่สุดในชีวิต ดีใจกับจุดเริ่มต้นเล็กๆ
ที่เป็นจุดเริ่มต้นที่เขาทำให้คนที่รักภูมิใจ
ข้าพเจ้ามองสิ่งที่ตัวเองเป็นเปรียบเทียบกับสิ่งที่คนอื่นเป็นข้าพเจ้าอยากที่จะมีชีวิตเหมือนคนที่เขามีความสุขที่สุด
แต่ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าเพราะอะไรข้าพเจ้าหาความสุขยากเหลือเกิน ข้าพเจ้าเคยคิดว่าการมีปัจจัยทั้งสี่อย่างจะเพียงพอแล้วกับการใช้ชีวิต
แต่เมื่อข้าพเจ้ามีมันครบก็ใช่ว่าจะทำให้จิตใจของข้าพเจ้าจะสงบ
ข้าพเจ้ายังคงดิ้นรนไขว่คว้ามันโดยไม่รู้ว่าเมื่อไรตัวเองจะค้นหามันเจอสักที
บางครั้งข้าพเจ้าเหนื่อยอยากที่จะทิ้งมันไปเสียแต่มันก็ไม่เคยจะมีอะไรที่ทำให้ข้าพเจ้าหยุดความต้องการความสุขได้
ข้าพเจ้าไม่เคยมีครอบครัวที่มีพร้อมทั้งพ่อแม่ลูก
ข้าพเจ้าไม่เคยมีผู้ใหญ่คอยแนะนำว่าต้องทำอย่างไรต่อ ข้าพเจ้าเลือกทางเดินของตัวเองตามสติปัญญาของตัวเองในแต่ละวัยแต่ละช่วงเวลาที่ข้าพเจ้ามีสำนึกได้ในขณะนั้น
จุดมุ่งหมายการใช้ชีวิตเลือกเองตามใจต้องการข้าพเจ้าเคยคิดว่ามันคือความสุข
ข้าพเจ้ามั่นใจในตัวเองหนักหนาว่าแม้ไม่มีใครแต่ข้าพเจ้าสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้ แต่การที่อยู่ได้นั้นไม่ใช่สิ่งที่ข้าพเจ้ามีความสุขเลย
ในวันที่ฝนตกข้าพเจ้าเคยมองมันและคิดว่าฝนเป็นน้ำตาทั้งหมดที่ข้าพเจ้าอยากจะมี
ความสับสนที่ข้าพเจ้าคิดเรื่องเก่าทั้งที่ผิดพลาดและเป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าพอใจเหมือนแผ่นหนังที่ต้องฉายกลับมาในหัว
ข้าพเจ้าอยากที่จะย้อนเวลาเพื่อกลับไปแก้ไขสิ่งไม่ดีกับภาพอดีตและในบางเวลาข้าพเจ้าอยากจะจมดิ่งกับช่วงชีวิตที่ข้าพเจ้ามีความสุขที่สุด
อาจจะเพราะข้าพเจ้าทำใจไม่ได้กับการจากลาจากสถานที่ที่จากมา
หรือกับบุคคลที่ข้าพเจ้าจากเขาโดยไม่ได้ลาบางครั้งข้าพเจ้าไม่สามารถอธิบายวิธีการเลือกดำเนินชีวิตของตัวเองให้บุคคลอื่นฟังได้
แม้คำขอโทษที่ข้าพเจ้าเคยทำเรื่องที่ให้เขาไม่สบายใจให้พวกเขาเดือดร้อนเพราะความรัก
ความห่วงใยที่พวกเขามีให้ข้าพเจ้านั้นมันมากเกินความจำเป็น
ข้าพเจ้าเรียนรู้สิ่งดีๆ
หลายอย่างที่พวกเขามีให้
